Zevenblad

Uit dharma-lotus.nl
Versie door Admin (overleg | bijdragen) op 18 dec 2022 om 18:09
(wijz) ← Oudere versie | Huidige versie (wijz) | Nieuwere versie → (wijz)
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
bloem van het Zevenblad
Blad van de Zevenblad

Het Zevenblad is door de oude Romeinen verspreid. De legers hadden altijd voedsel nodig. Daarom is dit plantje overal aangeplant. Ook Chinese, Tibetaanse en Europese monniken hadden dit plantje vaak staan in de moestuin van een klooster. Het is een zeer gemakkelijk plantje dat flink doorwoekert als het eenmaal ergens groeit. Het houdt van schaduwplekken en groeit zeer dicht opeen zodat er geen ruimte is voor andere planten. In sommige landen wordt dit plantje in tuincentra verkocht als bodembedekker terwijl het in andere landen als onkruid wordt bestreden. Aan de stengel zitten zeven blaadjes, vandaar de naam. In juni bloeien de witte schermbloemen van de plant. Zevenblad werd vroeger ook wel Romeinse spinazie genoemd. De officiële naam luidt Egopodium podagraria en verwijst naar het Griekse woord voor ‘geitenpoot’.

Geneeskrachtige werking

De plant zevenblad heeft de volgende inhoudsstoffen: hars, etherische olie, flavonoiden, fenolzuren, eiwitten, vitamines (A en C) en mineralen (kalium, zink, koper, magnesium, mangaan, calcium)

In de volksgeneeskunde en fytotherapie wordt zevenblad gebruikt bij reuma en jicht. Uitwendig wordt de plant gebruikt bij verbranding, insectensteken en bad bij aambeien.

Het kruid zou een nuttige medicinale werking hebben bij jicht en reuma. Podagraria heeft betrekking op de geneeskrachtige werking van zevenblad. Zevenblad bevat onder meer vitamine C, vitamine A, kalium, calcium, magnesium en kiezelzuur. Door deze stoffen zou het kruid helpen het bloed te ontzuren. “Reuma, jicht en veel andere aandoeningen zijn gerelateerd aan de zuurgraad van ons bloed”; of dit voorop staat bij het ontstaan van bijvoorbeeld reuma meen ik te mogen betwijfelen. Jicht is wel het gevolg van stapeling van uraat kristallen, urinezuur is daarbij verhoogd aanwezig. “Ontzuren” zou wellicht zinvol zijn.

Eetbaar

Zevenblad kan worden verwisseld met andere giftige planten dus pas op! De jonge uitlopers zijn in maart en april te plukken en lekker rauw te eten in een salade. Het hele jaar door zijn de bladeren te plukken en te verwerken als bladeren in salade of gegaard in groentegerechten. Bladeren kunnen rauw door een salade verwerkt worden, je kan ze blancheren of roerbakken (net als spinazie). Zevenblad kan ook worden gebruikt om pesto, kruidenboter of een hartige taart mee te maken. Van de jonge bladeren kan ook soep worden gemaakt. Gedroogd smaakt het naar peterselie. Van het blad kan thee getrokken worden.

De bloemen zijn rauw een heerlijke decoratie in de maanden juni en augustus, maar kunnen ook als smaakmaker in eenpansgerechten en soepen. Stelen met bloemknoppen of bloemen zijn rauw of gegaard te verwerken in groentegerechten. De vruchten zijn als smaakmaker vers of gedroogd te gebruiken en zijn te plukken van juli tot september. De smaak van de plant lijkt op peterselie en wortel samen.

Eetbare wilde planten
Adelaarsvaren - Brandnetel - Dennentopjes - Daslook - Dovenetel - Duizendblad - Grote lisdodde - Hondsdraf - Heermoes - Judasoor - Klaver - Kleefkruid - Kleine veldkers - Linde - Look-zonder-look - Madeliefjes - Oesterzwam - Paardenbloem - Vogelmuur/Kippemuur - Waterkers - Weegbree - Zevenblad - Zuring