Ware aard
Het Boeddhistisch woordenboek
In zowel de Dharma als het Boeddhisme worden veel termen gebruikt die voortkomen uit het Pali of het Sanskriet. Veel van die termen zijn voor de meeste onbekend, andere hebben een betekenis vanuit het Hindoeïsme, maar hebben een heel andere betekenis in het Boeddhisme. Vertalen van deze termen naar het Nederlands is soms lastig omdat het vertaalde woord reeds een betekenis heeft. Op deze wiki hebben we een woordenboek opgesteld met de meest voorkomende termen uit het Boeddhisme (In Pali, Sanskriet of der Nederlandse vertaling) met een uitleg. Veelal bevat het ook een link naar een uitgebreider artikel.
Sabhava (ware aard)
De boeddhistische term sabhāva (Sanskriet: svabhāva) betekent letterlijk "eigen natuur" of "zelf-natuur" en verwijst naar het concept van de inherente essentie of eigenheid van een fenomeen. In de verschillende boeddhistische tradities heeft het begrip echter specifieke nuances:
- Vroeg Boeddhisme en Theravada: In deze tradities wordt sabhava vaak gebruikt om de unieke kenmerken of eigenschappen van een dharma (fenomeen of element van de werkelijkheid) aan te duiden. Het verwijst naar de specifieke aard of functie van een fenomeen, zoals de eigenschap van vuur om te branden. Echter, dit impliceert niet dat fenomenen een permanente, onveranderlijke essentie hebben.
- Mahayana Boeddhisme: In de Mahāyāna, met name in de Madhyamaka-school van Nagarjuna, krijgt sabhava een centrale rol in de discussie over leegte (śūnyatā). Hier wordt sabhava gezien als het idee van een inherente, onafhankelijke essentie die fenomenen zouden bezitten. Nagarjuna betoogt dat niets een sabhava heeft, omdat alle fenomenen afhankelijk ontstaan (pratītyasamutpāda) en dus leeg zijn van een vaste, onafhankelijke natuur. Dit inzicht is cruciaal voor het begrijpen van de ultieme realiteit in de Madhyamaka.
- Yogacara en andere tradities: In sommige contexten, zoals in de Yogācāra-school, kan sabhava verwijzen naar verschillende aspecten van de werkelijkheid, zoals de geconstrueerde natuur (parikalpita-svabhāva) versus de ultieme natuur (pariniṣpanna-svabhāva) van fenomenen.
Kortom, sabhava is een complex begrip dat afhankelijk van de boeddhistische school varieert in betekenis, maar vaak wordt gebruikt om de aard van bestaan en de illusie van inherente essentie te onderzoeken. In de kern benadrukt het boeddhisme dat het geloof in een vaste sabhava een misvatting is die leidt tot gehechtheid en lijden.